Yemin Şiiri - Murat Bekir Alpars

Hayatın son faslında biçareyken ilacım,
Lokman hekim tasında, derman olsan istemem!
Bin pişmanlık içinde, yıkılırken miracım,
Affıma mühürlenen, ferman olsan istemem!

Âmayım; gözlerimle, ışığı yardığım an,
Ya da bir rüya eşiğinde, güneşi sardığım an,
El açtığım dua da, umudu kardığım an,
Müjdelenip kuşluğa, nuran olsan istemem!

Bir üstadın sözünde, kısır bir teşbih gibi,
Bir şairin dilinde, eksik bir telmih gibi,
Bir sufinin zikrinde, kopmuş bir tespih gibi,
Dağıldım; şu halime, eman olsan istemem!

Yaşlanmış bir kartalın; ecele inadıyla;
Gagasında can kırıp, acıya sanatıyla,
Dayanıp ıstıraba, çırptığı kanadıyla,
Ölüme direndiği, serman olsan istemem!

Akıl nereye gitti? Olduğu yerden cayıp,
Kayana öldü dedi, yıldızları can sayıp,
Bir muamma hüznünde, kendinden bile kayıp.
Bu şaşırmış aklıma, ayan olsan istemem!

Yumarak gözlerimi,bir biatı anarken,
İsmail'in gönlüyle, şehadete kanarken,
Diz kırıp Hacer gibi, yüreğinden yanarken,
İbrahim'in umduğu, kurban olsan istemem!

Musa'ya yoldaş olup, Firavundan geçerken,
İman edip nebiye, batıl yoldan göçerken,
Hicret edip zulümden, kurtuluşu seçerken,
Önümüzde yarılan, umman olsan istemem!

Amansız bir küfrün, önünde yerilsem de,
Bir tağutun hışmıyla, çarmıha gerilsem de,
Ağlayan ashabımla, yerlere serilsem de,
Bulutlara yükselten, aman olsan istemem!

Yüz kere tövbe edip, vicdanı dindirsen de,
Semalardan söz alıp, turabı sindirsen de,
Burak olup önümde, sırtına bindirsen de,
Mutluluğa erdiren, selman olsan istemem!

Yeryüzünden fitneyi, ben kaldırmış olsam da,
O deccalın boynunu, kılıcımla alsam da,
Üstünde ki sancağın, gölgesinde kalsam da,
Sevaplarımı tartan, vezzan olsan istemem!

@muratbekalp

Nuran: aydınlık/aydınlatan
Serman: yemin/kararlılık
Ayan: gözle görülen, belli olan
Umman: deniz
Tağut: haddi aşan, şeytanlaşan.
Selman: huzur, erinç
Vezzan: tartan kimse, tartıcı