İşte O Vakit... Şiiri - Arzu Çorluluoğlu

Bir oyuncak kamyonun kasasında çocuk.
Ha bire itiyor onu bir yerden bir yere.
Anne sesleniyor:”Oğlum çok yoruldun otur artık.”
Dert yanıyor yaramazlıklarından ele güne ve çocuğun babasına bile.
O çocuk ise aldırmıyor kamyonun kasasında hiç kimseye,annesine bile..
Kimseler göremiyor ama,
O kamyonun kasasında çok uzaklara gitme oyunun oynuyor çocuk.
Kimseler anlamıyor o kasada olduğunu.
Ve çocuk bunu biliyor.
Bildiği için,
Duyamıyor ki uzaklaşmışken ne babasını ne annesini.
Bizler ne zaman ki o kamyonun kasasında iniyoruz,
İşte o vakit,
Gerçek olan tüm gidişlerimizden vazgeçiyoruz.
Çocuk yaramazlığımız uslaandığında asıl,
İşte o zaman,
İşe yaramz hale geliyoruz.
Evet işe yaramaz hale geliyoruz.
İşe yarıyorsak,
Para kazanma işine,eş olma işine,anne baba olma işine yarıyoruz.
Ama ya kendimiz...?
O kasada kalan özgür çocuğu bir yerlere hapsederken,
Kamyonu bir yerden bir yere ittiren çocuğu
Ne annesi,ne babası durduruyor.
Kamyonu durduran,
Kendi ellerimiz…