İşte mevsim yine bahar,
Öyleyse...
Bu kez...
Baharın kanatlarına bırak kendini,
nereye isterse atsın götürsün.
ruhunu ezen ne varsa,
seni senden,
seni hayattan alan ne varsa,
baharla birlikte uçsun,
senden uzak diyarlara...
Varsın ardından ağlasın,
adı eskiye karışan ne varsa,
yeter ki sen olma...
geçmişle kalıp boğuşan,
ağlayan...
Son bir veda için bile olsa,
dönüp bakma sakın ardına,
yüreğin elvermez,
kalıverirsin sonra.
Bu sefer...
bu bahar...
çok geç olmadan,
baharın kanatlarına bırak kendini,
şans meleğin kaçmadan...
11/04/2005
İstanbul
Kayıt Tarihi : 12.4.2005 18:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nur Demirciler](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/12/iste-mevsim-yine-bahar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!