İstanbul’un Erguvanlar Yaşamdır

Yüzünü bulutlara kaldıran, yeşili özleyen dallar tomurcuklandı
Hava sakin, deniz mavi, dört başı mâmur ilkbahar uç vermiş
İstanbul'a güneş ha doğdu ha doğmak üzere
Çöp toplayan kadınlar, çocuklar
Erken yola koyulmuşlar
Yeşille dans ediyor mor erguvanlar
Manolyalar
Hanımelleri
Akasyalar uykudan er uyanmışlar
Kedi, köpek, arılar da sırada
Baharın gelişi martıların, kuzgunların uçuşundan belli

Tepeden tırnağa Belgrad'a, Silivri'ye, Şile 'ye
Fecre, aya, güneşe
Sazlıdere'ye
Nil'e
Fırat'a and olsun
Eğer
Mutluluk taşıyan ellere kelepçe vurulmasa
Ayıbı, günahı bilmeyenler
Su havzalarına, barajlara, derelere
Ormanlara değmeseler
Kökün, dalın, yaprağın
Günahına girmeseler
Sanırım
Tarifsiz bir mutluluk olacak
Bu bahar
Bu yaz
Bırakın güle güneş aksın
Değmeyin doyasıya açsın goncalar
İstanbul sapına kadar yemyeşil, sapına kadar efkârasız kalsın

Şimşekle çatlayıp yarılan bulutlardan, belki birazdan
Yedi renkli gökkuşağı dökülecek
Yeryüzüne
Belki güne sevda
Güne umut dolacak
Etmeyin eylemeyin
Yazıktır
Toprağı ekskavatörlerle
Buldozerle
Dinamitlerle yarmayın
Hoyratlaşmayın
Yeşeren, filizlenen gülüşleri kanatmayın
Gülüşler asılı kılsın yüzlerde
Ne olur
Çiçekleri ağlatmayın
Kötülüğü, pisliği kenara bırakın
Devirmeyin ağaçları
Doğaya kıymayın
Toprağa düşen baharı
Sabaha kavuşan şafağı
Öldürmeyin
Öldürmeyin ki
Zulüm düşmesin nazlı çiçeklere
Terkos, Sazlıdere, Büyükçeme havzaları

Şöhreti hudut dışına taşan
Beyaz güverteli gemilerin
Gelip geçtiği
İstanbul'un boğazları
Çöl olmasın
Çorak kalmsın
Tekrardan tarihe acı yazılmasın
Acı üzerine acı yığılmasın
Yedi iklim Afrika gibi
Kuraklaşmasın, yaşamı seven yürekler
Seven insanların kudreti sevgidir, sevgiyle sulanan yaşam ayakta kalsın

Mehmet Çobanlğlu
27.04.2025
Gürpınar