İstanbul'um Şiiri - Salim Boysan

Gök kuşağı gibi boğazına gerdanlığı takmış İstanbul’um
Hangi yanından başlasam seni anlatmaya İstanbul’um
Kırk devletten birisi emsalsiz dünyanın incisi İstanbul’um
Bu gün yine sende kalıyorum sana meftunum İstanbul’um

İstanbul’u seyrettim dün akşam
Saat tam yirmi iki otuzda
Kendi halinde mırıldanıyordu dalgalar
Kıyıları yalarcasına çırpınıyordu
Hafifçe geliyordu boğazın sesi
Dinlenmeye çekilmişti İstanbul’un nefesi

Uzaktan uzağa seyreden şilepler
Demir atmış boğaz suyunda gemiler
Boydan boya renk cümbüşü ışıklar
Koyları severcesine raks ediyordu
Hafifçe geliyordu boğazın sesi
Dinlenmeye çekilmişti İstanbul’un nefesi

Bir yanımda Boğaz Köprüsü
Diğer yanımda Sultan Ahmet Camii
Karşımda gelin gibi süzülen Kız Kulesi
Başına bir yaşmak çekmiş göz kırpıyordu
Hafifçe geliyordu boğazın sesi
Dinlenmeye çekilmişti İstanbul’un nefesi

Beşiktaş Barbaros Hayrettin Paşa rıhtımında sadelik vardı
Deniz suyunun koyu rengiyle sükut buldu akşamlar
Her şey çok güzeldi, sadeydi, geceye bağlayan saatteydi
Hafifçe geliyordu boğazın sesi
Dinlenmeye çekilmişti İstanbul’un nefesi

Hafif hafif bulutlar yürüyordu, gök yüzü yıldızlar ülkesini tamamladı
Bir pehlivan gibi yarım doğan ay, yarın doğacak güne ışık tutuyordu
Beş on adım yürüdüm, yürüdüm işte o anda İstanbul da büyüdüm
Sevdim, pek çok sevdim mısralarımla İstanbul’a selam verdim...