İstanbul’u bekliyorum yıllardır,
Bir gün her şeyi bırakıp, kaçar gider diye,
İçinde sen de varsın bu şehrin,
Uykularım her üç saatte bir bölünür,
Bir deli, bir çılgın, bir kibritle gelir yakar,
Bir kalemde anılarımı siler gider diye...
Adını en yüksek tepesine yazdım bu zâlim şehrin,
Şimdi ona Yeditepe diyorlar,
Bilmiyorlar ki senin ismindi burada ilk anılan...
Bu şehir üstüme gelir çoğu zaman,
Atamam içinde sen varsın umutsuz gönlümün umudu,
Ve bu şehre katlanabilmemin tek sebebi olarak,
İstanbul’u seviyorum yıllardır,
Bir gün sen de dönersin,
Bir gün sen de seversin diye...
Hayata yeni gözlerini açmış bir bebeğin telâşı var gözlerimde,
Ellerim de ondan titriyor, sensizlikten belki de,
İstanbul’u yaşıyorum yıllardır,
Bir gün gelir yaşamı öğrenir,
Bir gün gelir sensiz yaşamayı da öğrenirim diye...
5.Nisan.1999
Saat: 13: 04
İstanbul
Kayıt Tarihi : 28.3.2002 00:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!