İstanbul suskun...

İstanbul suskun, artık konuşmuyor
Koskoca şehir derin bir uykuda
Binalar karanlık ışık yanmıyor
Bir ben, bir senin hayalin ayakta

Benim sevdam geceleri depreşir
Dalgalanır hasretin doruğunda
Çıktığı tepelerde şiirleşir
Bağdaş kurar gecenin ortasına

Şehir suskun, binalar uykudayken
Sessizlik çığlık atar kulaklarımda
Issız caddelerin her köşesinden
Hep sen çıkarsın aniden karşıma