istanbul Şiirleri 1

Bu artık
sonuncu sen yoksun…
şehir yok,
deniz yok,
martılar yok,
sen yoksun;
gemiler yok,
gökyüzü yok,
yıldızlar yok
ve sen yoksun;
camiler,
minareler,
insanlar,
yollar yok
ve sen yoksun;
fırtına,
dalgalar,
lodos yok
ve sen gene yoksun.
Tek tanık
belki de bu şehir
- ama sessiz -
ve belki de o da yok;
hiç varolmadı
ya da hiç yaşamadı,
yalnızca bir düştü
ya da bir isim
yüzlerce anlam yüklenen
yalnız bir şehir
anıların biriktirildiği
siyah beyaz fotoğraflar gibi
senin gibi.
Kimbilir belki de
terkedeceğim bu şehri
ve sen gene olmayacaksın;
sevgi olmayacak,
aşk olmayacak,
ben olmayacağım
ve şehir de olmayacak.

Ve sen sonuncu kez olmayacaksın…
Elveda İstanbul…