İstanbul Şehirlerin Anası

İstanbul şehirlerin anası
İstanbul seni gören sende yaşamalı
Sen bir kalbin aşka vurulmuş mekanı
Senden ayrılık yardan ayrılıktı
Ah istanbul
Kaç aşkı ve aşığı ağırladın kalbinde
Kaç ensar ve muhacir kardeşliğinin beşiği oldun
Kaç millet ve kaç fatih yürüdü içinde
Hiç incittiğin olmuşmudur sanmıyorum gönlünde
Bilmem ne kadar insanın aşkısındır tarihte
Ah istanbul
Senden başka kimin
Selimiye'si,Kız kulesi,Pierloti'si var avuçlarında
Ah istanbul
Senden uzakta en çok sana varmayı özlüyorum
Bir yetim, bir garip edasıya
Sana feda olsun bu can tüm arzusuyla
İstanbul yurdum yuvam
Sen olmazsan ben yaşayamam
Son bulur sinemdeki acı seninle bir gecede
Silinir tüm hüznüm seni düşleyince
Nemlenir gözlerim senin bağrında senin güzelliğine
Senin yağmurun,rüzgarın, yerin, göğün bile farklı
Sensin aşkım ve sevdam
Sensin mabedim
Seni yazmaya yetmez kalemim
Bu aciz sana vurgun,sana tutuk yüreğim
Tarifin hiçbir ressamın fırçasına sığmaz bilirim
Ve hiçbir mimar yeniden bir istanbul yapamaz eminim
Senden başka yok bir sen gibi ey kutsal şehrim
Hiç bir tarihe sığmaz mazin,yüceliğin
Bir karıncayı bile incitmemiştir
Senin o en şefkatli kalbin,yüreğin
Hicretim, hasretim, özlemimsin
Sen İstanbul dilimden hiç düşürmediğim şehrimsin
Ben İstanbul'dan içeri İstanbul benden
Ne ben senden geçeyim
Ne de sen benden
Nerede yaşarsam yaşayayım
İstanbul ben kalbinin hep tam ortasındayım
Seni sonsuza kadar kalbimde en kutsalım diye yaşayacağım