İstanbul “Keşke O Ben olsaydım”

Keşke seni fetheden o komutan ben olsaydım
Senin tarihini yazdıran komutan ben olsaydım
Çağ açıp/çağ kapatan, komutan ben olsaydım
Nebimizin muştulu bir neferi de ben olsaydım

Senin aşkına gemileri karadan yürüten ben olaydım
Senin burçlarına zafer sancağını diken ben olaydım
Senin aşkına şahadet şerbetini içenlerden olsaydım
Nebinin muştulu neferlerinden biri de ben olsaydım

Keşke senin adını değiştiren komutan ben olaydım
En azından O komutanın bir neferi de ben olaydım
Ya da karada yüzen o geminin mihmandarı olaydım
Peygamberimin muştulu, bir neferi de ben olsaydım

Keşke toprağında yatan, o Gülcemal'in ben olsaydım
Ya da o muştulu komutanın mihmandarı ben olaydım
En azından uğurunda ölen bir nefer de ben olsaydım
Peygamberimizin muştulu, bir neferi de ben olaydım

Senin üstünde dalgalanan, al bayrağın kanı olaydım
Ya da dalgalanan o al bayrağının, ay yıldızı olaydım
Gündüzleri Güneşin, geceleri de Ay’ın ben olsaydım
Nebimizin muştulu, neferlerinden biri ben olsaydım

Ne edem, güzde gelip, muştulu baharını göremedim
Arzularıma nail olamadım, senin kıymetini bilemedim
Senin sahillerinde özgürce uçan martılar ben olaydım
Peygamberimizin muştulu, bir neferi de ben olsaydım

Boğazındaki gerdan misali iki köpründen biri olsaydım
Ya da Müslümanlığın nişanı caminin mimarı, olsaydım
En azından, gök kubbende uçan, bir kuş ben olsaydım
Peygamberimizin muştulu, bir neferi de ben olsaydım

En azından o yeşil ormanlarının bekçisi ben olsaydım
Senin aşkına şehit olanın kanı veya teri ben olsaydım
Seni fetheden ordunun sıradan bir neferi ben olaydım
Peygamberimizin muştulu, bir neferi de ben olsaydım

Yeri geldi payitahtımız, yeri geldi kara bahtımız oldun
Ama tâ o günden beridir, her şeyinle hep bizim oldun
İnşallah, ilelebet de Türk milletinin, gözbebeği olursun
Ey muştulum, inşallah Nebimizin şefaatine nail olursun

B. TUNCA/25.01.2001-17.25