İstanbul İntihar Şiiri - Nalân Yıldız

Benim kardeşim
Boğaz köprüsünden aşağı atladı!
Ve şehir
Hayata son baktığı yerdeki
Gülümseyişi,
- Ki biliyorum o ölürken de mutlaka
Komik bir şeyler hatırlamış olmalı-
Belki de son fıkrasını
Köprünün korkuluklarına anlattı,
Ama asla ağlamadı.
İstanbul,
Yirmi yaşın delikanını
Havasına, suyuna kattı…
Geride yolladığı güller
İntihar mektubu
Bir de İstanbul kaldı…
Bu şehir kardeşimi içine aldı
Udunu martılar akort ediyor şimdi
Şarabına deniz suyu katıyor olmalı
Bütün denizler Volkan şimdi
Yakamozlar göz kırpışları...
Dalgalar çığlıkları
Balıklar çocukları
Sonsuzluk yeni adı...
Boğaz koca bir mabet
O denizde bir nefes
İstanbul intihar şimdi;
İstanbul benim erkek kardeşim;
İstanbul Volkanlı deniz…