bugün telefon açıp istanbul daki arkadasımı aradım
ankarada yapamıyorum dönecegim yakında dedim.
ne oldu hani senin bir sevdigin vardı dedi
o iş çoktan bitti sende açma kapanan yaramı dedim.
sustu sonra beni azarlar gibi
ben sana demiştim olmayacagını ben sana demiştim oralarda yapamayacagını
ben sana demiştim demiştim demiştim dedi.
biliyorum dedigini hepsini hatirliyorum sözlerinin
bak beni dinle dostum
eski kulubemi özledim köpegim kurtu,aslanı fıstıkı özledim
istanbul gözümde tütüyor sanki en çok 41 at otobüsünü bekledigim o duragı özledim dedim
maslak taki üst gecidimi leventimi beşiktaşımı
çarşımı parkımı heykelimi özledim dedim
şimdi haberini bekledigim iki kişi var
biri hayırsızım biri arkadasım
bunlardan hangisi gel dese ona gidecegim
erken davran yarım bu kez önce sen de
yoksa ankaradan bu kez gerçekten gidecegim.
ve bir daha kimbilir...
gelmeyecegim.
Kayıt Tarihi : 18.5.2010 19:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!