İstanbul’da ölür esamisiz bir şair

İstanbul’da ölür esamisiz bir şair

I

Uzak tut gözlerini
Gözlerinde yaralarım
Kurşun yedim bir vakit
Bir ceylan bende azar azar öldü.
Senin gözlerin kayıp
Bakışın geçse üzerimden
İstanbul olur
Marmara’da bir martı
Gökyüzünde boğulur

II

Uzak tut ellerini
Ellerinde kanar yaralarım
Kuşları uğurladım bir vakit
Bir ceylan bende azar azar öldü
Senin ellerin kayıp
Ellerin kayıp geçse tenimden
İstanbul olur
Üsküdar bir gecede
Yangında yok olur

III

Uzak tut yüzünü
Yüzünde yaralarım
Yıldızlara küstüm bir vakit
Bir ceylan bende azar azar öldü
Senin yüzün kayıp
Yüzün geçse düşlerimden
İstanbul olur
Yeditepe’de bin bir gece
Birden mehtaba tutulur

IV

Uzak tut nefesini
Sesinde yankılanır çığlıklarım
Ezanlar çınlar kulaklarımda bir vakit
Bir ceylan bende azar azar öldü
Senin sesin kayıp
Nefesin geçse nefesimden
İstanbul olur
Sultan Ahmet’te bir sala
Esamisiz bir şair ölür.