Şimdi
tut nefesimi
İstanbul,
denizine bırak…
Dört duvardan ırak
bir yer bulsun kalbimde
İstanbul’dan ırak
İstanbul özlemim.
Şimdi
tut,
Afrika’da elmas arayan
siyah
Ortadoğu’da
ölümden kaçan
beyaz
ellerimi
İstanbul,
kalbine bırak.
Güneşinden önce
daha bir İstanbul kokan
simitçi çocuklar karşılasın
yorgun gözlerimi.
İstanbullu Ahmet’ten önce
Kahireli Amed görsün
bugünkü güzelliğini
bırak!
Kaldırım taşların
hasretime
hasrettir belki!
Şimdi
tut
siyah avcumdaki
bir tutam toprağını
beyaz avcuma bırak
Asya ve Avrupa
karışsın birbirine sende,
isimlerimiz karışsın birbirine.
Sen, Martin ol
Ben İstanbul
Şimdi
tut
sana dokunmamış ellerimi
tüm renklerimi
her bir ismimi
hapset içine,
bırakma İstanbul!
17 Nisan 2005
Çiğdem DemircanKayıt Tarihi : 21.4.2005 13:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çiğdem Demircan](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/21/istanbul-cin-e-uzak.jpg)
Suna Doğanay
tut nefesimi
İstanbul...'
güzel olmuş...
TÜM YORUMLAR (6)