İstanbul Ağlıyordu Ben Dinliyordum

Simsiyah gecenin esintisinde
Bomboş sokakların bir köşesinde
Hiç bilinmeyen yaşamın kıyısında
İstanbul ağlıyordu ben dinliyordum.

Kimsesiz sokaklar geceyle dolu
Otobüs duraklarında sokak çocukları
Kuru bir ağacın yeşil kalan dalı misali
İstanbul ağlıyordu ben dinliyordum.

Kendi sokaklarında kayboluyordu
O gece rengi yollarında
Güneşin yolunu arıyordu
Evet İstanbul ağlıyordu.

İstanbul ağlıyordu ben dinliyordum
Belki onun haline acıyordum
Gecenin bir yarısı onu arıyorken
İstanbul'un hıçkırıklarını duyuyordum.