İstanbul'a Şiiri - Turgut Keskin

Bugün,
Soğuk bir şehirde;
Onbeşinci günümdeyim
Senden ayrı kalmanın...
Ve daha önce tatmadığım,
Adına yalnızlık denilen duygudayım...
Oysa ben, sendeyken
Farkında bile değildim varlığının.
Ve şimdi anlıyorum
Geceleri üzerine düşen kızılın,
beni uyutan tek şey olduğunu
Ama sen,
Hiç söylememiştin
Hasretinin bana bu kadar ağır geleceği ni
Ve bir yudum kız kuleni bile
Dünyalara değişemeyeceğimi...
Özledim seni İstanbul,
Sevgilimi özler gibi...
Buralar sen gibi değil İstanbul.
Ne Kuzguncuk yeşili üzerinde,
Ne de Taksim kokusu var sokaklarında.
Hatta!
Beşiktaş vapurunu
Kovalayan martıların gibi
Bağıramıyor martılar
Ve hiç bir sabah,
Taze çay ve simit tadında,
Uyanamıyor insanlar...
Özledim seni İstanbul,
Sevgilimi özler gibi...
Şimdi,
Kapatıp gözlerimi,
Ağlarımı salıyorum bu şehrin sokaklarına
Ve dinliyorum rüzgarın bana getirdiklerini.
Ama
Ne çocuk saflığında gülüşler geliyor kulaklarıma,
Ne de bitmek bilmeyen akşam sefaları parklarda.
Sadece hüzün
Ve dev betonlar arasında kaybolmuş
Zaman doluyor ağlarım,
Ağlamaklı oluyor gözlerim
Ve seni özlüyorum İstanbul,
Sevdiğimi özler gibi.