İstanbul Şiiri - Yavuz Mehmet Ertürk

İstanbul

Sokaklarında hüzün
Sokaklarında elem
Sokakların kağıt olmuş
Gözyaşın kalem

Sen hayalimdeki şehir sen İstanbul’dun
Ne yazık çaldığı her kapıdan kovuldun.

Gündüzün kısa
Gecen karanlık
Sana gerektir asa
Çünkü sende ayrılık

Güneşin yetim, denizin öksüz, camilerin dul,
Güldürdüklerin ağlamıyor sana, ey ölü İstanbul!

Kulelerin insansız,
Önce onlarda kararır gün …
Kız Kulesi Üsküdar’da yalnız,
Galata, binalar içinde şehre küskün

Cihanın eski efendisi, şimdi bir günahkar kul!
Seni önce Rabbin affetsin ey ihtiyar İstanbul!

Sende sevmek yasak
Aşkın bağırda yara
Taşların insanlarından daha yumuşak
Havan insanlarından daha kara

Dile düştün seni kör etti bir avuç pul
Bana ne kadar da benziyorsun İstanbul

Yavuz Mehmet Ertürk
Kayıt Tarihi : 16.10.2003 17:51:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yavuz Mehmet Ertürk