Hep söyledim
Beni kahreden aynı şehirde olmaktı...
Çünkü yinede uzaktık birbirimizden!
Şu kahrolası İstanbul'un büyüklüğü yok mu?
O hem affedicidir hem de acımasız!
Bizi İlk önce birleştirdi
Sonra da ayırdı.
Ben senin tek olduğunu düşünürdüm.
Ama kara gözlüm sen uzaklara gittin.
Beni bıraktın, bu parkı bıraktın,
Güzel anları, tüm büyük anıları,
Hatta kırık kolunun o imzalı alçısını,
Her şeyi iş için bırakıp gittin!
Şu kahrolası İstanbul'un büyüklüğü yok mu?
Bizi ilk önce hiç umulmadık bir anda birleştirdi
Sonra da acımadan ayırdı...
(04.06.99)
Kayıt Tarihi : 7.2.2003 00:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!