Yalnız bir İstanbul akşamındayım,
Gökyüzünün sessiz maviliği
Usulca karanlıklara gömülüyor.....
Bir martı kanatlarını çırpıyor
Uzun bir yelkenin uçuşan kanatlarında......
Gözlerimi tam da güneşin elveda dediği noktaya uzatıyorum....
Kızımla hayal kurduğumuz uzun bir kuleyi seyrediyorum
Sessizce Eyfel kulesine benzettiğimiz.......
Ellerim bir menekşenin kadife kanatlarını okşuyor.....
Yüreğimde sıcacık bir selamla sana uzanıyorum......
Şimdi marmaranın mavi suları Egenin tatlı akışına karışacak.....
Ben ise sizin yüreğinize karışacağım saniyeleri sayacağım..........
Bir demet dağ lalesi ile
Size hasretimi ve istanbulun pembe akşamlarını gönderiyorum......
14 Ağustos 2001
Pravda
Kayıt Tarihi : 9.1.2002 22:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Pravda](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/01/09/istanbul-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!