İstanbul Şiiri - Kajîn Jîr

Sevgili koca bilge kent; anılarımın sürgün başkenti,Tarihin ve bilgeliğin kutsal coğrafyası,savaşların kavgalı denizini içinde saklayan kristal güzellik,yağmurlarında ruhumu yıkadığım duru isyanım,mahallelerinde aşka oynadığım,sokaklarında ise firari bir yalnızlığa cirit attığım sevgili yarim...

Koynunda yıldızlarına aşık olduğum bir sevda masalısın sen..Boğaza yakın birahenelerinde deniz yosunlarını hayal ettiğim biranın ekşimtırak tadı....Kalabalık meydanlarında güneşe yürüdüğüm,deniz otübüslerinde alemlere daldığım,soylu güzellik! ...Irak topraklara uçarken güneşi selamlayan yüksek yüksek teyyarelerinle yeryüzüne ufuktan gülüşünü görüyorum senin…sirkeci garından raylara uzanan tatlı serüven....Her müzesinde sanatın ve kültürün devrim motifleri…sevmek başkadır sende gülümsemek’te öyle...

Nasıl anlatsam seni bilemiyorum,galiba en güzel bir şair anlatabilir seni! benim gibi rakı kokusundan imrenen bir adam ne anlar istanbulun tanrı kokan güzelliğinden...Evet sevgili istanbul seni devrik ve kafiyesiz yazılarla anıyorum! Geceleri esin perilerinle seviştiğim bu fakir yalnızlığımla ancak bunu yapabiliyorum,bağışla! sevgili gökyüzüne bir kompozisyonla ellerimi uzatmak isteyişimde hep sen varsın düşümde,sana ilahi bir beste geçiyorum içimden,belki sesim yankılanırda cesaret bulurum,cennet iklimlerinde diye...Ah hiçbir şekilde adalarında körebe oynamadığımı bilsen de ağlasan bu yabancı halime....Eski bir keman konçertosu eşliğinde aziz ruhunun kanatlarıyla kız kulesine,aşka uçtuğum büyük gemi...Sen kanımı yüce bir edebiyat ve sanat zevki ile besliyorsun,teşekkürler yazıyorum uçurtmamı bıraktığım sonsuz ülkene...

Kajîn Jîr