İstanbul Şiiri - Hasan Apaydın

Bir heybe iki yaka
Bir gözünde Anadolu
Diğer gözünde Rumeli
Adalar sıra selvi
İstanbul yakasında
Boğazın iki eli
Gelin gibi süslenmiş
Tepelere doyulmaz
Bir ruh gibi işlenmiş
Nakış nakış
Boğazın yalıları
Parmak ile sayılmaz
Çamları çınarları
Karaca Ahmet de selvileri
Buraları bilirler
Üsküdar yerlileri
Dilek dilemek isteyenler
Telli babadalar
Gezmek tozmak isteyenler
Adada modadalar
Karadeniz den gelen sular
Sarayburnunu döver
Gelen geçen gemiler
Haydarpaşa ya uğrar
Kız kulesini selamlar
İşte yeni cami Mısır Çarşısı
Yükselen minareler
Karaköy kule dibi karşısı
Okunan ezan sesi
Nefesleri keser
Her biri bir eser
Topkapı sarayını
Yerli yabancı gezer
Taze gelinler gibi
Gerdan kırar köprüler
Boğazından inciler
Buradan gelir geçer
Yolcular biniciler
Kapı kulede bütün yurda
Selam götürenler
Gençleri kızlarına
Yaşlılar güzelliğine
Hayranlığını anlatır
İstanbul da oyulmayan
Bitmeyen hatıralar
Çamlıca eğilmiş Bulgurlu’ya
Bir şeyler anlatıyor
Kısıklı yerlilerinin
Kulağını çınlatıyor
Paşaköy Ömerli’ye dert yanıyor
Kayış dağı adaları selamlıyor
Erenköy bağdada dik bakar yamaçlarda
Sahrayıcedite Göztepe’ye su sağlıyor
Bu yıl bereketli
Yer yeşeriyor gök ağlıyor
Sığmıyor barajlara
Istıranca ve Terkos
Ali Bey de terakuz
Dereleri taşıyor çukurları basıyor
Ne olurdu Haliç kokusuz olsa
Yine kağıthane cıvıl cıvıl kuş dolsa
Levent’e geçip Emirgana uzansam
Hünkar suyundan içip içip de kansam
Fatih ormanlarında
Ayrı bir güzellik
Kireç burnu,çayırağzı, fidanlık
Yakıp yıkmakta
Utanmalı insanlık
Döndüm geri geriye
Geldim Eminönü’ne
İstanbul’u sığdıramam
Dostlar
Bin sayfa defterime