İstanbul... Şiiri - Soner Polat

seni sevmek İstanbul
saatlerce otobüs duraklarında beklemek
ve beklediğine şükretmek
seni sevmek İstanbul
nefes almak ormanlarında
kaldırımlarını arşınlayıp
her gördüğün sokağa aşık olmak
hüzünlenip haline ağlamak
mutlu olmak
seni sevmek İstanbul
ölünce bile seni sevebilmek
seni sevmek İstanbul
camiinde ayakkabıları çaldırmak
yürümek caddelerinde çıplak ayak
ölümü gülücüklerle karşılayıp
hayatı dolu dolu seninle yaşamak
seni sevmek İstanbul
özlemek
özlediğini bile bile
yapacak birşey bulamamak
ne vazgeçebilmek senden
nede seninle yaşayabilmek
kabullenmek
seni sevmek İstanbul
verdiklerinle aldıklarını yok edebilmek
trafik sıkıştığında bağıra bağıra lanet okumak
ama içinden iyiki varsın diyebilmek
seni sevmek İstanbul
asmalıların ışıklarını saymak
şaşırıp yeni baştan başlamak
boğazdan geçen gemilere selam çakıp
martıların çığlıklarında uyumak
soğuk banklarında oturup
bir yudum çay ve bir lokma simit için
arkadaş aramak
milyonlarca insanın arasında yalnız hissetmek kendini
seni sevmek İstanbul
bilmemek
bildiklerini unutup
senden öğrenmek
seni sevmek İstanbul
sana şiirler yazabimek
seni sevmek
ölünce bile sevebilmek