İstanbul Şiiri - Alpaslan Uçar

Misafir olduğum simsiyah gecelerin ardındaki
Sabahın erken mavisi hayatım,
O sensin tan!

Bak yine yolculuk var Karşıya!
Nereye koşuşturur bu insanlar?
Beyaz köpüklerle yıkanacak gözlerim bir hayli sabırsız ya erkenden,
Parlayan güneşten süzülen ışık Galata Köprüsü`nü selamlamakta
Nasibini almış bir kaç parlayan apartman,
Sultan Ahmet`i hiç kolay seçemiyor gözlerim

Ya kimi bekliyor sıra sıra iskelede oturan martılar?
Ya kimler yaşadı öteki sisli adalarda?
Yoksa can mı çekişiyor çırpınan canlı mavi, yeşil, turkuvaz kumaşlar?

Es biraz daha usul usul,
Yıka susamış serin yürekleri,
Ne de yakışmış turunculu halat beyazın da yanına!
Kim oturacak şu boş iskemleye?
Ah ne güzel, ne de güzel bağlanmış uzun ince zarif topuklar ya,

Motor sustu, sallanmıyor sular sustu!
`Koşun! ` diyor martım süzülerek
Koşun! Koşun!
Aldırmayarak,
Nefesimi alın derin derin, derinden yudumlayarak