İstanbul Şiiri - İsmail Doğan

Altından dediler taşı toprağı,
Kucak açtı halka, şirin İstanbul.
Atatürk Ormanı olmuş yaprağı,
Ayyıldızlı al'dan, kanın İstanbul.

Bir ansiklobedi, sanki bir müze,
Türlü türlü kültür, tarihten meze,
Yön verir dünyaya, topluma bize,
Ünlü bir markadır, adın İstanbul.

Bağazın zevkine değmesin nazar,
Kabul görür müsün gelsem bir bahar,
Seninle yaşayan kalır bahtiyar,
Sevdaların şahı, yarin İstanbul.

En eski mirasın Gotlar Sütunu,
Topkapı Sarayı bak Saray Burnu,
Besler içindeki onbeş milyonu,
Dünyanın gözünde, yerin İstanbul.

Tarihin aynası, gülü cevheri,
Seninle değişti Çağlar'ın Devri,
Roma'nın, Bizans'ın dünyanın şehri,
Makamı cennetten, Sultan İstanbul.

Büyülendi Fatih Surlara daldı,
Yürüttü kızakla gemiyi saldı,
Tarihin Sultanı Türk'lere kaldı,
Cezbetti kültürün, kokun İstanbul.

Ulubatlı Hasan dikti sancağı,
Dalgalandı Türk'ün şanlı bayrağı,
İslam'a, ezan'a açtı kucağı,
Allah kabul görsün, çağrın İstanbul.

Altından kapısı hünkar Yedikule,
Mimar Sinan'dan bir imarlı bahçe,
Göz kamaştıran nur Süleymaniye,
Camilerle süslü, iman İstanbul.

Galata kuleden boğazı görmek,
Haliç kıyısında muhabbet dermek,
Bir de sularında, salla seğirmek,
Dünyalara değer, zevkin İstanbul.

Okşar Kız Kuleyi suyun akışı,
Ayna tutar kaş göz eder bakışı,
İlmek ilmek örmüş dizmiş nakışı,
Çok güzel kurulmuş, yerin İstanbul.

Kılın bir incinse ülkem kan ağlar,
Bağazın suları köpürür çağlar,
Avrupa Asya'yı köprüyle bağlar,
Köprün anıt gibi, gerdan İstanbul.

Boğazın zevkini bozar kel kahya,
Elde etmek ister çıbanlı mafya,
Arka çıkıp verme damızlık maya,
Türkiye'nin canı, şanın İstanbul.

Kirli kafalarda döner dümenler,
Canını yakmasın atsız tümenler,
Renk verir ormanlar yeşil çimenler,
Talan etmesinler, malın İstanbul.

Çözemedim seni, onca değeri,
Nasıl paylaşırsın bunca kaderi,
Kalabalık başın sandım mahşeri,
Yinede gönlün şen, serin İstanbul.

Dokuzu beş geçe dünyam yıkıldı,
Dolmabahçe yasta güller bayıldı,
ATA'mın ölümü senden yayıldı,
Ata'sına yandı, tufan İstanbul.

Anlata anlata sözlerim bitmez,
Gezmeye görmeye bir ömür yetmez,
Her gören bayılır yerleşir gitmez,
Söyle DOĞANİ'ye, sırrın İstanbul.