İstanbul Şiiri - İlhami Arslantaş

Zaman tünelinde
Düşmüşüz yollara
ekmeğe minnet
Kaygılı yorgun
ve
Ürkek adımlarımız
Minnet var
Hayatın her merhalesinde
Kiminin utancı
Kiminin övüncü
Kimine uzak gerçekler
Yani ekmek
Yani iş
Yani özgürlük
Satmışız
Topal inek
Kör öküzü
Bir mitil yorgan
Düşmüşüz yollara
Koltuk değnekleriyle.vay! ...anam
Dört nala giden zamanın ardında
Yırtık pabuçla
Bir arpa boyu yol gelmişiz
Hep
Bir ekmeğe minnet
Düşmüşüz yollara çoluk çocuk
Vurmuşuz geleceğin mührünü
Ayak izlerimizle
Sokağın tam alnına
Ekmek umuduyla
önce köyden şehire gelmişiz
şehirde sokaklar üzgün
sokaklar bezgin hep
vay! ...
Ateşine üşüdüğüm
Suyuna yandığım
Ekmeğine öldüğüm
Uyuduğum şehir
Kaldırımlarında
Yalın ayak dolaştığım
Uzak diyarlarda
Bir lokma ekmeği için
Altın denilen şehir
Uzak şehir
Büyük şehir
Altın şehir
İstanbul vay! ...