İstanbul karlar altında, yollar bomboş sanki
Bu kutsal şehir cansız, mahsun, sensiz...
Boğaz puslu, küskün, hayat anlamsız böyle
İstanbul herhangi bir yer gibi, sıradan, sensiz...
İstanbul’u seviyorum, böyle inanmak istiyorum,
Ama yalnızım bu koca şehirde, İstanbul suskun,
İstanbul öksüz sensiz...
İstanbul gözlerini kapatmış, için için, sessizce ağlıyor
Gel donuk gözlerine hayat ver, ben burada yaşayamam
Sensiz...
Aralık 1996
Faik GençKayıt Tarihi : 5.11.2004 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözlerin yüreğimin ateşi
Sıcaklığın tutkum olmuşken
Nasıl unutur bu gönül seni..!
Hâlâ yüzümde izlerin
Dudağımda tadın varken
Nasıl unutur bu ten seni..!
Yasak umutlara inat mavi düşlere
Sığındığım geceler günahları yakmışken
Nasıl unutur bu yürek seni..!
Heyecanla gözlerimizin ilk öpüştüğü
Göğsümüzde aşkın ateşlendiği anları
Nasıl unutur boğaz sahilleri bizi..!
Cehennem sıcağı arzularda yanarken
Kaybolurcasına gözlerimde yitip gidişini
Nasıl unutur Salacak geceleri bizi...!
Ben bıraktığın yerde hâlâ seninleyim
Sen gelsen de gelmesen de
Nasıl unutur bu İstanbul bizi..!
Anımsattınız teşekkürler......Kaleminize sağlık....
TÜM YORUMLAR (1)