İstanbul Şiiri - Kübra Yıldırım

Sayısız sevdaların yaşandığı bu kent
O kadar acı çekmiştir ki
Dayanamaz olmuştur birleşmiş iki çift el görmeye...
Onun koynunda dile gelmiştir aşk sözcükleri
Ve kopuşlar onun o kanlı gövdesinde yaşanmış
Ve bir sır gibi saklana gelmiştir.
Ayrılığın şiddetini yaşayan aciz insanlardır
Onun koynunu böyle kanlı yapan...
Ve gene onlardır bu şehri insafsızca ikiye bölen
Ardından yarasına basılan tuzlu sular...
Sayısız sevdaların yaşandığı bu kent
Dayanamaz olmuştur birleşmiş iki çift el görmeye...
Başlamıştır o yosunu bol, yeşile çalan, derin sularda kalpler uçuşmaya
Ve boğulup da bir daha su yüzüne çıkamayan sevgililere çok ağlamıştır
Ama o sevgililer başarmıştır kendilerine deniz altı dünyası yaratmayı...
Zaten bundan sonra çıkmıştır deniz altı gemileri
Kaybolan aşıklar panolarıyla..
Sayısız sevdaların yaşandığı bu kent
Dayanamaz olmuştur birleşmiş iki çift el görmeye...
Ve çektiklerini de düşünerek başlamıştır aşka lanet okumaya
Sokaklarını doldurmamakta direnmiş,
Ve başlatmıştır ardı arkası kesilmeyen göçleri
Göçler sürüp gitmiş ama sevda silinmemiştir.
Bir kenarda yalnızlığına ağlayan İstanbul!
Bundan dolayıdır ki:
Sayısız sevdaların yaşandığı bu kent
Dayanamaz olmuştur birleşmiş iki çift el görmeye.