Issız Akşamlarım Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Demleniyor ıssızlığında akşamlarım,
Ruhumda yankılanır eski ilahilerim.
Gökyüzü titrerken karanlık kanatlarda,
Sarılır umutlara,hayal olur düşlerim,

Gölgelere tutunmuş bir sır gibiyim,
Zamanın durduğu yerde bir misafirim.
Hangi yıldızdan dökülür bu ince sızı,
Hangi seher çağırır kalbime bir arızı?

Ay, gecenin tacı, yıldızlar mihrap,
Kapanır gözlerim, göklerden bir hitap.
Yalnızlık öğretir bana sabrın özünü,
Kül eder içinde ne varsa sözünü.

Ve rüzgar gelir, titretir dalları,
Taşır geçmişten kalan hatıraları.
Fısıldar kulağıma, “Bir zerresin belki,
Ama içinde saklıdır sonsuz bir sevki.”

Karanlığım mabede döner geceden,
Susarım yıldızlara, konuşurum heceden.
Bilirim ki yolumda yalnız değilim,
Her yalnızlık, bir aşkla başlar ilmik ilmik.

Demleniyor ıssızlığında akşamlarım,
Gecenin özünde saklıdır dualarım.
Ve o şafakta yeniden doğar her ruh,
Sessizlik vuslatla bulur tatlı bir huşu.