İsmet Zeren Şiirleri - Şair İsmet Zeren

Kara kuruydu ayrılık
Kaş etti
Göz etti
Kandırdı beni
Gözleri şeytan şeytandı
Aldattı

Bir kış gecesiydi
Güz çoktan bitmişti
Ya bahar..
Bahar lüks bir elbiseydi
Kuşanamadığımız
Kar yağıyordu

Gülün ortasında duruyor gölgen
Ve dağların eteklerine vuruyor silüetin
Gökte bulut ağlıyor
Suda balık
Sandalda ya sabır diyor adam
İlk damlası burnuna düşüyor sevgilimin

Omuzlarımda
En ağır yük
Bu bahar
Zeytin bahçelerinden
Ve siyahi bir laleye benziyen o gözlerden
Dökülen lay lay lom gözyaşların

Kadehler dolup dolup boşaldı yine
Gözlerim dalıp dalıp gitti engine
Şiirler yazıp yazıp hala ilk güne
Ben bu gece maziye seni taşıdım

Artık o şarkıları sazlar çalmıyor

Ve gecenin koynunda
Ve acıda
Ve sevinçte
Ben bitkin
Ben İstanbul
İstanbul ben

Bir gün
Bir yerde
Seveceğim yeniden
Biliyorum
Belki..
Yağmurlu bir İstanbul akşamında

Kiltleme kapıları bir daha
Kuşlar uçsun mavi gökyüzünün sonsuzluğuna
Kağıt gemiler yüzsün yağmur birikintilerinde
Bir kız ve delikanlı el ele tutuşsun caddelerde
Güller açsın sarı lacivert ve beyaz bahçelerde
Bir yudum su içsin susuz umutlar çeşmelerde

Sazların arasında arıyorsan
Bir çift ördek gibi şaşkınlıkla
Sessizliği fısıltılarda
Yanılırsın ve üzülürsün boşu boşuna
Hayal kırıklığından
Ağlarsın batan güneşin kızıl halelerine

Ağlamakla bitseydi herşey
Ben doğarken biterdim daha
Daha babam ilk döğdüğünde biterdim
Bir bel kemerinin şakırtılarında
Ağlamak kaçıştır bitmekten
Kaçış ağlamaktır bilmeden