Karşılaşınca yüreğimin yaralı
Şiiriyle yalnızlığımın şiiri
Çıkan gürültü
Bozuyor alnımdaki
Çocukluktan kalma sessizliği
Tam o anda
Çocuğun var mı ey cellat?
Öpebiliyor musun onu herkes gibi sen de
Yüzün gölgelenmeden, lekesiz bir sevinçle
Akşamları 'iş'ten eve döndüğünde?
Bakıyorum: önününüz
Ancak şu söylenebilir bir şiirde
Karanlık ve sessiz
Şey diyecektim
Sevişir misiniz?
Beyaz bir şiir
Yazmak istiyorum sana
Sevgilim orda mısın
O bankta mısın hala
Hala ıslak mı alnın
Senin ağzındaki gülden
Çıkan kıvılcım
Dudağıma değer değmez benim
Parçalanıyor
Ve binlerce karanfil
Olarak dökülüyor şiirimin üstüne
Fısıltıyla sevişiyoruz sokaklarda
Sözlerimiz kimseye değmeden
Dolaşıyor kalabalığın arasında
Ve sonunda gelip gene bizi buluyor
Tanıyoruz kelimelerimizi
Çünkü her biri hala
İlk günleriydi baharın
Şile'deydik, tozuyorduk
Ve kamaşıyordu ikimizin de önü
Yeni yapılan bir yapıya giriverdik
Kimsecikler yoktu, karşılıklı ayakta durduk
Uzakta deniz kıyıyı dövüyordu
Günlerce sokaklarda seviştik
Bakışarak, yalnızca soluğumuzla
Sonra bir gün içeri girdik
Ve öyle susamıştık ki her şeye
Akmaya başladık çılgınca birbirimizde
Kapatır kapatmaz kapıyı, karşılıklı
Büyük bir şiir yazmak istiyorum
Patlayan bir fırtınanın ardından
Kayalardan fışkıran hayat
Gibi büyülü ve vahşi
Ömrüm, bana bağışla bu şiiri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!