İsmail Emre Şiirleri - Şair İsmail Emre

Dilârâ gelmez bana, (1)
Gideyim Dosttan yana;
Ayaklarda yol oldum,
Dilârâm yetiş bana.

Biz varalım Mansur'a

Söyliyen ben değilem, (1)
Ben de o Canı bilem; (2)
O Dostu sevenlere
Ben secdeye eğilem, (3)

Bizi söyletir neden?..

(Emre)yi yaktı gözler,
Onunçün onu gözler
O Dostu tarif eder
(Emre)den gelen sözler

Kabul ettik bu işi,

Aşıklara bu devlet...
Fakat münkire illet...
Âşıklara getirdi,
Sevdiğimiz Muhammed,

Binasıdır İbrahim,

Göründü bize çiçek,
Görenler olur gerçek...
Eğer sen âşık isen,
Dünyadan elini çek.

Dinleyin İsmaili,

Âşıklar zevke dala,
Dalmıştan ibret ala...
Haydin dosta gidelim,
Bu varlık burda kala...

Aşk bizi etti âciz,

Gönlüm geçmez Dilârâdan
Ayrılmaz bu tadı tadan...
Âşıka, Dost yüzü zahir,
Kendi çıksa aradan

Ah Dilârâm, ah Dilârâm,

Dosttan içtik şerbeti,
Bizler nur ettik eti;
Her taraf nur olunca
Öldürdük bizler 'bet'i. (1)

Aşk yakıyor neyleyim,

Hak düşürdü ateşe,
Âşıklar sende pişe;
Ateşi âşıka ver,
İçi, dışı ilişe. (1)

Aşık san ulaşa,

Hak için çalarız def,
Âşıka Haktır hedef;
Mutlak Hakkı bulursun,
Âşık, sen etme esef.

Âşık bu deme basa,