ben seni kalbimden çoktan çıkardım
yalnızlığı kendime sevgili bildim
sen benim biriciğim her şeyim din
deliler gibi sevildiğini hiç bilemedin
sen bende yaşama hevesimi bıraktın
baharımı kışa çevirdin
azgın hırçın denizdin
beni yıktında devirdin
hiç aklıma gelirmiydi
aşkın tufana dönecek
seni çok sevdim sen hiç sevmedin
ben sana değer verdim sen vermedin
bağlandıkça gönülden kıymet bilmedin
hiçi hiçine koptuk bir birimizden
boynumu vururdum suçlu olsaydım
şimdi iki yabancıyız neden
sanki sevmedik yıllar önceden
bana yaptığın düşmanlık neden
hiç mi sevmedin beni yürekten
ellerimi tutman yalanmıydı
gönül yolum senindi
çiğnedin geçtin beni
ne duydun ne dinledin
sevgilim es geçtin beni
karışmıyom bundan sonra
yudum yudum içeceğim
ben kendimden geçeceğim
terk edilmeye dayanamam
bir daha hiç sevmiyeceğim
yıkılan gururum yerde
ayrıldık işte biz boşu boşuna
gitti mi sevgilim ayrılık hoşuna
sende olursun benim gibi bir gün
içmeden aşk sarhoşu
mümkün mü unutmamız
gidiyorum koca şehirden
ah çekerek derinden
sana elveda demeden
hoşcakal
istanbul senin olsun
din bizde iman bizde kalp bizde
gel dost meclisine hu de
kelam bizde söz bizde pir bizde
gel dost dergahına hu de
can olalım canlar içinde
sevda pınarın da çağlayan sular
etrafına toplanmış ağlayan kullar
ayrılığa çıkmış bütün kapanmış yollar
semaya açılmış eller hu hu diyen diller
sevda pınarın da aşk aşk dilediler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!