Yalnızlık kokmuyor geceler artık,
Ekim'in sertliğinden midir dersin?
Yoksa geceler yalnız degil mi artık?
Ahmed Haşime ne deriz şimdi,
ne deriz yalnızlıkla iki parça can olmuş Ahmed Arif'e?
Ya gecenin yalnızlığında yaşanmış aşklara,
Sesini yitirdiği için,
toprağa gömülen bir dengbej gibi
cahiliye,götürme beni ey Meyr!
Bir adı yok zamanlarda
yasaklı stranlar söyleyen
Ve bizde döktük umudumuzu
bu sonbaharda ağaçlar gibi.
Bir daha hangi bahar
bizi kabul eder,yeşertir umutlarımızı?
Ve bir daha hangi sevda
kapısını açar, umutlandırır bizi?
Ve sen giderken
Söylemin kaldı yüreğimde Meyr.
Söylemin kaldı,
acı ve hüzün eşliğinde...
Gel
jar û perişan bırakma.
Ve şimdi kaçak bir derd demleyip,
yalnızlığımızı kağıda sarma vakti.
Sardıkça yürek yüreğe acısını damlatır
bu kendini bilmez mahzun saatlere.
Kendime uzak bir sen olmuşum
bu kasvetli akşam üstünde.
Yanık bir düş olmuşum,
çocukların vurulmuş gülüşlerinde.
Umut olmuşum sonra,
bir kayıp şiire
Hivron derketîye ser kûlekê dile min,
perdey dile xwe bide elî û temaşa bike,
ka birene çawa ez ji te hez dikim,
çawa ez te şîn dikim dile xwe kûrde.
...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!