Islak ve Uzak Şiiri - Meltem Kaya

Yasın yağmalandığı yerde gökyüzü mavi değildi, ıslandı
Zaman yerini ağzımda kekre bir tatla yenik bir özleme bıraktı
Büyüdüm ben, inkar etmeden bana kanatlan diyen kuşları
İçimde kırgın, içimde suskun ve erken ayrılıkların anıları, ıslandı

Uslanmadan ağladım da kimseler duymadı...

Bunca uzak susmaların bana reva değildi, ıslandım
Susan bir bakışla kanadım da kendimi bekleyişlere bıraktım
Büyüdüm ben, inkar etmedim hala kendimde alaca kuşlarım
İçimde beyaz bir gökyüzü ve ıslığı rüzgarların, ıslandım

Kimseler duymadı da uslanmadan ağladım...

Haykırışım poyraz kadar ayaz değildi, gel daha çok ıslanmadan
Uçurum ki bilirim çağrısı yalancı rüzgarların, gel ben beni bırakmadan
Büyüdüm ben, inkar etmesem de biliyorum biri uçacak kuşlardan
İçimde yitik bir yaz nehri ve kederi kuruyan çayın, gel ıslanmadan

Duymadı da kimseler ağladım uslanmadan...