Islak İmza Şiiri - Demir Zengin

Kendi küçük trajedisini yaşar insan
Yaşamla ölüm ve yorgunluk içinde boğularak
Kendine uzak düşmüşse sığamaz zamana
Büyük bir felakete dönüşüyor var olmak

İnsan kendi yolculuğunu yazıyor kitaplar dolusu
Yeni bir tevekkül halinde ilerliyor
Duygusal ve ruhsal karmaşaya bulanıyor
Ezilip horlanıyor,kayboluyor kendinde
Kıt kanaat geçiniyor gelinen noktayla

Dünyaya ve düzene karşı kabullenmezliği
Vazgeçilmez gündelik alışkanlıkları var
Bata çıka yürüyor,bir Kafka'ya dönüşüyor
Sürrealist bir nitelik kazanıyor gerçeklik

Gerçek çarptırılıyor tok ağızlarda
Zor anlam katmanlarına dönüşüyor
Bu işte bir karışıklık var!
Şartlar değiştikçe değişiyor insan
Büyük bir çıkmaza sürüklüyor onca güzelliği

Belli belirsiz boğucu bir hava
Tedirgin bir ıslaklık beliriyor çerçevelerde
Yeni bir pazartesiyi bekliyor insan topluluğu
Meşru imgelere karşı bir nefret doğuyor
Büyük bir felakete dönüşüyor sağduyu

Süregelen yaşamları yalnızlık kuşatıyor
Yaşanır mıydı hayat anlamsız bulsaydım ?
Kendimi hiç solgun bırakmadım ışıklar dökülünce başımdan aşağı
Otuzumdan sonra olgunluk pınarında yıkandım

Kendimi aradım yüzlerce satır aralığında
Kendimi buldum binlerce hikayesinde Ademin
Kıssadan hisseler kurtardı vakitten hepimizi
Savaşmak hayatla ıslak imzamdır benim