İsimsiz ve Yorumsuz Şiiri - Mehmet Kahraman

İlk önce ruhunla tanıştım
Alışmakla tanışmak arası gelgitlerle
Ve yalnızlığımı yenmeye çalıştım
Çalıştım ama aramıza koyduğun mesafelere takıldım
Ankanın diliyle anlat kaf dağı öykülerini
Her masalın yolu düşer sevdaya
Meltemlerle anlat titrek ve edalı sesinle
Sesine imbat esintisi eşlik etsin
Göz göz nilüferler açsın gözlerinde
Geceler yeni neşeler getirsin
Şiir olup dökülsün alevden yazılar
……………..
Sana susmak karanlık olur
İhanet kadar ağır
Yüreğin ansızın soğur
Sana susmak susuz kalmaktır
Ya da kanatsız uçmaktır
Hiç söylenmemiş sözlerle geçelim
Sevda çöllerini
Susuzluğumuzu kavrulan çiçeklere sunalım
Nasılsa yağmur bu aşkın üstüne yağacaktır
Sevginin yıldırımları yırtacaktır tüm karanlıkları
Her çöl öyküsünde mutlak bir Leyla vardır
Ufuk çizgisinde kaybolan hep Mecnun dur
Her çöl öyküsünde bir sevda vardır
………………
Seninle olmak
hayatın tüm umutsuzluk düğümlerini çözdü
Tutulmuş tüm sular hürriyetine kavuştu sanki
Hiç tanımadığı topraklara göç eden kuşlar gibi
Başka bir ülkenin dilini konuşmak gibi
Yeni bir kimlik kattın yeniden doğmak gibi…
………….
Sesini duyduğumda
Bir kuyruklu yıldıza çarptığımı sanmıştım
Yaşamın çıkmaz sokaklarında yürürken
Yüreğim bir sevdayla aydınlanınca
Anladım ki alışmak sevgiden öte
Anladım ki sevgiyi sattım çöllere
Ve anladım ki alıştım alışmaktan öte

Seninle olduğumda
Kentin sokakları aydınlanıyor birden
Belki sabah oluyor farkında değiliz
Aydınlanırken tüm yüzler biz karanlıktayız
Yine yakalanıyoruz ansızın sevda yağmuruna
Her tenha bizi davet ediyor
Şimdi yürümeli gecenin karanlıklarına
Kimselere aldırmadan yürümeliyiz
Yürümeliyiz ey sevgili…..
……….