İsimsiz Ülkelerin Coğrafyasından Gelen Şiir

Sekiz,dokuz belki beş yaşındaydık
Sekiz dokuz belki beş kuruş bile yoktu
Fakat bir çocuk beş lirayla bile
Dünyayı satın alabilir
O yüzden mutluyduk

Daha sonra büyüdük ve;
Çok sürmedi akabinde:
Dahada küçüldük
Coğrafyasının payından
payımı aldım ülkemin
İki kıta arasında ki ülkem gibi
Hep iki dünyaya sıkışmaktı;
Kaderim

İki sayfa arasına sıkışan
Ergenliğimde
Binlerce soru çözdüm
İlk kez sevdiğimin elinden;
Tutarken hep iki kez
Düşündüm

İki salıncağı olan;
Kirik oyun parkım ve
Olmayan iki direğinin arasına
Gollerimi kaleme atarken
Daha fazla umut hissederdim
Şimdi on liralık iki şişeye
Sıkıştırmaya çalıştığım huzur
Sığmadı eh bende kustum

Kusdukça daha iyi anladım
Yalnızlık insanlara olan
Uzaklığımdan değil
Kendime olan uzaklığımdan
Kaynaklanıyordu
O yüzden herşeyi bıraktım
Çünkü seni bulmalıydım

Senin için;
İsmi olmayan ülkelerin
Coğrafyasında;
Ben kaç cenke girdim de
Olmayan ayının;
Işığında kaç kez
Kitabını bitirdim

Hep iki kitap çıktı önüme
Amma da övmüşsün
Ha kendini!
Ve dediğim gibi
Hakikatten baya bir
Yaratıcıymışsın,

Öyle ki sözünü duyurmak
İçin bile benim icadımı kullandın
Anladım ki irademden büyük ilah yok
O yüzden kendi emirlerimi kendim yazıp
kendi yolumu kendime ben gosterdim

Hem ne bekliyordun ki ?

Senin gibi kokusu olmayan bir gül olmaktansa
Dikenleri olan çirkin bir kaktüs olur
En azından kendimi korurum !
Ve büyüdükçe insanların iki yüzünü
Gördüm,buzdağının altının
Üstünden çok daha derin olduğunu..

Simdi ben çakıl taşları arasında
Açmış bir papatyayım
Ne yağmurum var ne toprağım
Derinden toprak yaşından yağmur yaptım
İki bedende tek ruh olarak yolumda devam ettim,

Ey hayat denen bu ucuz meyhanede
Köpüksüz sıcak birasını yudumlayan
Zavallı dostlarim!
Su sözlerimi iyi dinleyin;hayat ikilik
Arasında tekliği sağlama sanatıdır
İşte dostlar iki nefes arasına
Sıkışmış zavallı;
Egomuz anca bunun kadardır!