İsimsiz Fidan Şiiri - Melih Coşkun

İkinci günüydü içeri alınışının
Kulağından kan geldiğinde
Eğildi ve fısıldadı kulağıma usulca
‘Biz kolay ölmeyiz reis’ dedi
Daha çok işimiz var yapılacak

Bakışlarını güneşten ödünç almıştı sanırım
Adı neydi hala bilmem
Fidanlara isim konmaz derdi eski bir dostum

Hürriyet; karşılıksız aşkıydı bütün kahraman çocuklarının
Gidip de dönmemenin diğer bir adıydı gece yarıları
Daha yola çıkmadan bütün kalemler kırılmıştır oysa
Yazılmıştır bütün fermanlar daha barikatlar kurulmadan

İkinci günüydü içeri alınışının
Kulağından kan geldiğinde
Eğildi ve fısıldadı kulağıma usulca
‘Aldırma’ dedi
‘Ben bir yaprağım
Koparsalar da dalımdan
Ağaçta yaprak tükenir mi hiç’

Şimdi bütün devrimler
Söylenememiş aşklar gibi yarım
Bütün isimsiz çocuklarının
Dudaklarının kıyısında kurumuş kan izleri

Fidanlara isim koymaya başladım bugün
Kırmızı yazılarla yazdım bütün sahipsiz duvarlara
Bin yıllık bir türküyü okudum her gün gibi
Her gün gibi geçtim acıların ormanından
Yaralı ayaklarımı sürüyerek
Ve bitmek tükenmek bilmeyen bir inatla yürüyerek

İkinci günüydü içeri alınışının
Kulağından kan geldiğinde
Eğildim ve fısıldadım kulağına usulca
‘artık seninde adın var
hiç bitmeyecek kavganın adı gibi'...

2004