İsimsiz Çocuğa Şiiri - Özlem Önal

Tüm çabam gözlerinde bir ışık görmek için yavrum.

O ışık ki;

Evrenin herhangi bir koordinatındaki bir damla gözyaşını aydınlatsın
çekilen acıları göstermek için.

Acıyı dindiremezsin belki ama, paylaşabilirsin.
Ve bir daha çekilmesin diye o acılar,
yürek yüreğe, omuz omuza olabilirsin insanlarla...

O ışık ki;

Emeği çalan elleri aydınlatsın.
Adaletsizliğin, aldatmanın, sömürünün pembe maskelerini düşürmek için.

Adaleti sağlayamazsın tek başına ama,
Tarih, sanıkları zapta geçmiştir bir kere,
silemezler...

O ışık ki;

Altın renkli bir buğday tanesindeki alın terinin, çil çil altınlardan,
Bir denize bakıp birlikte gülümsemenin, bir başına sahip olunan okyanuslardan,
Yaşamak için mücadele etmenin, pes edip ölmekten,
Onurla ölmeninse kölece yaşamaktan,
daha değerli olduğunu göstersin bakanlara.

O ışıkta;

Bir ağız dolusu gülümseme,
Bir yürek dolusu cesaret,
Bir hayat dolusu onur görmek isterim yavrum.

Üstelik bu ışığı söndürmeye çalışanlarla mücadelenin
sana taşınması zor acılar ve yalnızlıklar vereceğini bile bile...

Sırf masalımız yarım kalmasın
ve birgün gökten düşen elmaları
ışıklı gözleriyle gülen çocuklar paylaşabilsin diye...

Özlem Önal / Zürih - 2009