İsimsiz Şiiri - Aydın Efkan Ünal

Narın bir çiçek gölgesindeyim
Gün dönecek elbet yapacağım
Toprakla bir köklerin üstündeyim
Gideceksin bir gün kalakalacağım

Adının arkasına gizlediğim sevda
Kalemle yazılmayan o şiir
Kulaklarımda çınlar seni her andığımda
Bir çocuğun kollarında seni bana getirir

Zalım ateşe de yanarım elbet
Koptuktan sonra bir ıslıkla kıyamet
Senin için hazır, seni bekliyor cennet
Dudaklarında adın, benim yerim başka

Yine tebessümün hırsız
Güneşten çalar sendeki bu gülmek
Sensiz milyarlar içinde bu dünya bana ıssız
Farkı yok, namümkünden sana bir sen demetini sana vermek

Iraksamışım seni onca zaman
Bağışla göremedim gözümün arkasını
Seni sevmek istemiymiş zihnimde çırpınan
Sen yoksan gönlüm yakar sevda parkasını

Lanet gibi ağır, uyku kadar tatlı
Karşımda duran sevda dumanı
O hayal, aydınlığı, karanlığı delip geçer
Ben aşamam aramızdaki soyut dağları

Mıhlanmışsın sanki göz kapaklarıma
Ne zaman kapasam gözlerimi, karşımda sen
Senden imgeler sıçramış rüyalarıma
Gecenin kutsal sonu, ayrılmaz gözlerinin gecelliğinden

Azalmakta, sabah olunca yanaklarımdan süzülen sen damlaları
Yukarı kıvrılan dudağımın iki ucu seni sahiplenir
Ruhumdaki yanıkları bilmeyen, görmez gülüşümdeki yamaları
Sen olmasan dudaklarımda, gülüşüm de beni ateşe verir

Zaman gibi yakama yapıştı sensizlik, ruhum yine yandı
Soluğum Ah! etti seni sordu "Nerde?"
Sağ yanım haykırdı "Ne kadar sevsek yine imkansızdı!"
Sol yanım "Ne kadar sevsek, o kadar imkansızdı."