İsimsiz Şiiri - Furkan Mert Boztepe

Bir isim vardı dilimin ucunda,
Söylesem kaybolacak gibi.
Bir rüzgâr esti içimden usulca,
Savurdu harflerini bilmediğim bir yere.

Gecenin koynuna sakladım sesini,
Kimse duymasın, kimse bilmesin diye.
Bir gölge gibi yürüdü yanımda,
Ama dönüp baktığımda yok gibiydi.

Ne bir anı bıraktı, ne bir iz,
Sadece sessizliği kaldı geriye.
Ve ben, o sessizlikle yaşlanırken,
Adını unutmadan unutmayı öğrendim.