ağır, ağır çıkarken basamakları
beden yorulmuş
meleğim hazırlıklara başlamış bile.
günahları, sevapları toplamış
bekliyor en tepede
nerede bitecekse bu basamağın sonu
bilemem
adettendir ya işte
İcabet etmekse verdiğine karşılık
canımı vermektir muradım
neyim kaldi ki,
neyim kaldı..
seni bir ömre sığdıramadıktan sonra
ömür dedikleri neydi?
geçti gitti
kırkıncı basamağındayım ömrün.
Kala, kala birkaç basamak kaldı be güzelcan.
Kayıt Tarihi : 13.5.2008 03:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Volkan Kısacık](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/13/isimsiz-142.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!