İsimsiz... Şiiri - Büşra Korkmaz

Kaç aydan beri duymamıştım,
kuşlardan bile güzel olan sesini...
Özlemiştim ama, daha çok üzülmüştüm,
üzülmüştüm kaybettiğim için seni.

O kadar gün sonra içimden çıkmıştın,
demek hiç gitmemiştin ben hep saklamıştım.
Çocuk gibi ağlamıştım gözyaşlarım çocukçaydı,
keşke seni kaybetmekte çocukça olsaydı...

O sabah duymuştum seni, o kadar günden sonra,
mutlu olmayı istemek çok fazlaydı bana,
çünkü anlamıştım eskisi gibi değildin.
Ben omzunda ağlarken birden çekip gittin...

Hiç kızamazdım bu yüzden sana,
omzunda ağlamak için dostum olmamıştın çünkü.
Omzunun bana karşı kalkmaması yeterliydi.
Kendi acım, senden önemli değildi...