Işıkları Aç Şiiri - Kağan İşçen

yüreğim gülüşlerinle dolu
ne kadar ağlasam boşalmıyor içi
içimdeki her gülüşünden ayrı bir ayrılık
sana döktüğüm her göz yaşımdan
ayrı bir yalnızlık doğdu
bir ben öldüm...

saç tellerin sazıydı özlemlerimin
parmaklarımda o hep buruk
o hep acı
o hep ılık
o hep tiz tını
ömür nağmesi diyorum adına
sende kaldı ömrü...

bir hiçlik parçalanır azgın
yağmurda zaman ansızın yok olur
aşk unutur
ayrılık kendine kavuşur
öylesine yalnızım
ölümse tek banadır...

gelişin vardı
kim gittiyse kalandım
sevdin sevdinse
bütün yalnızlıkları ben anladım
suçlandım...

gecenin gözleri kör
görmüyor milyonlarca yıldızın yalnızlığını
sokaklar üşüyor
ben o üşümeyi paylaşıyorum
evler çocukları uyutmak için olmalıdır
mutsuzlukları örtmek için değil
ışıkları aç
bütün insanlık adına
görmek istiyorum gülüşlerini...