Işıklar ve İstanbul Şiiri - Sevda Boylan

Işıklar şehri İstanbul hey
Anlar mısın anlatsam dertlerimi
Titreyen mum gibiyim, söndüm ha söneceğim
Geceydin aydınlandın geçmişin kandiliyle
Kandillerki vakarlı ışığıyla geleceği aydınlattı
Salihler yetiştirdin ermişler barındırdın göğsünde
Ana gibi bastın bağrına karşılık beklemeden
Bense ışıkcığım kuytularda köşelerde
İstanbul, aralarda kaldım, gelgitlere daldım
Kim ne dese ona kandım
Sence nasıl durmalıyım, nasıl bakmalıyım
Söyle İstanbul söyle nasıl yaşamalıyım
Şaşalı ışıklar var Asya'nda Avrupa'nda
Kim bunlar tanınmıyor, anlaşılmıyor
Ruhlar teslim, şeytan firarda
Gördüm sokaklarında geziniyor
Üsküdar'ından çevirdim gözümü Sultanahmet'te
Kaşını çatmış, yapılırmıydı bu kutlu mabede
Sancı veriyor ona sarhoş artığı
Çalılara dolanan genç kız örtüsü
Tabutun üstünde nede garip duruyor
İstanbul iyi ki sen varsın
Boş ver insanlar bizi anlamasın
Sen her zaman dertten anlarsın.

(Istanbul - 18/04/2005)