Işıklar Ne Zaman Sönse Şiiri - Kağan İşçen

kervan saraylar bildim tutuşmamızı
mesafelere tınmayan kahrolmaktı
birbirimize bakıp ürpermemiz
ilk ürpermemiz

sıcaklık parmaklarımızın ucunda

ışıklar ne zaman sönse
birbirine benzer kapılar
hayal meyal her kapı beyaz geceliğiyle
hazırlanır gençliğime

odamız bir hayat
biz iki kıyısıyız o hayatın
canhıraş tutkularının esiri
günahlarıyla barışık
iki karnı ala dağdan serin

ışıklar ne zaman sönse
beyaz bir gölge sanrılaşır
kapı aralığında
yalansılaşırım daha bir
korku geçicidir

ölümden sonra da
sensizlik var çünkü