-Dökülmeyen gözyaşı, yakıp kavuruyor içimi…-
Bin ışık hızıyla
Sessizce ve
İstenmeyen bir beklenti ile
İstenen bir gidişti belki…
Nedir bu?
Acı çeken beden,
Gitmek isteyen ruha
Ağlayarak direniyor mu?
Ondan mıydı bu ıstırap ki
Gidemedi en sevdiğine…
İrade bile çare değil ölüme.
Ruhtan önce ölen, kiri olmalı insanın.
Öldüren, affedip de alıp götürmeli ki
Arınsın su gibi insan
Ve o, uzatıp elini
Alsın ruhu sessizce ki
Ağlamasın beden.
Serap Hoca
Serap DemirtürkKayıt Tarihi : 25.1.2010 07:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bırakırken yavrularını. Al beni, diye yalvaran sen… Canım! Mutlusun şimdi orda İnanıyorum buna… Buldun mu anneni, Hep onu andın ya… Gülen yüzün solmasın, derdin hep Ne diyeyim ki şimdi ben… Bu ayrılık… Çok zor, çok. Şimdi mazhar oldun mu Cümle bilinmeyene? Bakamıyorum gözlerine, Affet annem. Duama ses ol ki Sesim duyulsun… Şimdi ellerimi Bir küçücük el tutuyor Ve inanarak bakıyor bana Sevgiyle… Sen gibi. 14.1.2010 SERAP HOCA
