İshak Özlü Şiirleri - Şair İshak Özlü

Fakirliğin acı sillesinden yoruldum.
Şehirlerin bitmez çilesinden yoruldum,
Yoruldum da gidiyorum geceye.

Şeytanların kurtlar sofrasından kovuldum.
İnsanların yalan sözlerinden vuruldum.

Sorarlar aslımı, yazar nüfusta,
Atababam İshak, Firdevs anamda.
Adım ishak ÖZLÜ, neslim kafkasta,
Mevlana diyarı, Konya'dır yurdum.

Hanem söz olunca, coşkun akarım,

Pir sultan abdal'dan ozan'ın dil'i,
Ömer'den miras kalem yazan el'i,
Yılanı dost yalanı düşman bilir,
Yüreği ise Hacı Bektaş Veli.

Gün olur kara çadırdan seslenir,

Tarlada sarı başak vicdanda yardım olup,
Gökyüzünde bir uçak bagaja silme dolup,
Açlıktan ağlayanı ekmek diyeni bulup,
Yemeksiz gariplere üç öğün AŞ olsaydım.

Acı savaşlar gören bir insan olmaktansa,

Atma taşı kardeşinin başına,
Döner gelir değer kendi kaşına.
Erdin kıçkılın ağaran yaşına,
Sermayen bir avuç kefen değil mi?

Sendeki sivri dil millette yok mu,

Gururu sevdaya tercih eden,
Aylık yolları bir günde giden,
Dağları aşarken düzde biten,
Kanatsız kuşa mı döndün gönül.

Gurbetellerde mutluluk bulan,

Fakirlik baba mirasım, söyle seni ne yapayım,
Kolun bacağın kırayım, dağlar ardına atayım.
Acar yiğidi göçüren, taze yüreği çürüten,
Yetmiş bohçaya sarayım, ateşe atıp yakayım.

Kapının önüne koyup, vursam tekmeyi atılmaz,

Yıllar öncesi ölmüş anamdan,
Kulağı duymaz yaşlı babamdan,
Çek şu çatal karası dilini,
Toprakta yatan şehit atamdan.

Etme gardaşım tutma gardaşım,

Koskoca otuz yıl.
Bir ömrün yarısı,
Oysa dün gibi.
Anne göğsünden damlayan,
İlk sütün tazeliğince,
Yüreğimdesin.

Heyyy meyhaneci,
Bir masa kur ki;
Cemali aylar karşımda,
Deniz ayağımın altında,
Demokrasi sağımda,
Dostlar solumda,