İshak Özlü Şiirleri - Şair İshak Özlü

Dal görür özlemle bekleyen toprağı,
Tutmaz azat eyler sararmış yaprağı,
Mevsimler yolcu ben hancı bekerim,
Mevsim geçer umuda düşen kırağı.

Toprak anadan sonsuz sabrı öğrendim.

Vuruldum annem canım yanıyor,
Kara toprağa kanım akıyor.
Kanayan yaram değil yüreğim,
Yare hasret yoluna bakıyor.

Sarıldım annem sonum geliyor,

Alıcı kuşlar gibi sineme daldın,
Parçaladın yüreğimi söküp aldın.
Gül ve diken yolunun daha başında,
Gülü aldın diken deryasına saldın.

Pençende yüreğim kaçmayı yol seçtin,

Haydi gençlik eğlenceye gidiyoruz,
Biz bu eğlenceyi iyi biliyoruz.
Gül yerine kaldırım taşı verip,
Kahkaha diye jilet atıyoruz.

Satırı kasap palayı cenk alsın,

30 Nisan 2008 Çarşamba

Röportaj İsa Kantarcı,

Konu: İshak Özlü ve ilk romanı: HANÇER üzerine.

Geboorde in het oosten van een baby huilend als inga
Geboorde In het westen van een baby huilend als inga
Ene is blank andere is zwart zijn zij de baby’s
Overleed neger blank moeder huilt hetzelfde

Dadaş derler bizlere,hançerbarı oynarız,
Elazığ’da gakkoşum,bıçak oynar coşarız.
Çaydaçıra bizimdir,davul-zurna çalarız,
Ok atar yay çekeriz,hepimize Türk derler.

Çerkes derler bizlere,akordiyon dinleriz,

Gün gelir,
Handa bir yolcu,
Bırakır ekmeğini suyunu,
Yetişmek için öncekilere.

Sıcak değildir yatağı,

Bugün sahile indim,
İstedimki denizle seni konuşalım.
Dinlemedi beni,
Görsen kavga ediyor sanırsın,
Öyle hırçın ve öfkeli ki;
İntikam alırcasına gemilere saldırıyor.

Eşkiya şehre inmiş,
Ne gezersin dağda beyhude.
Hain düşünceler kemale ermiş,
Neyi beklersin sınırda beyhude.

Bülent ersoy furyası esiyor,