Irmak Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Savruluşun kırılgan mekanı öte,
kucaklar canlıları ölünün gözleriyle.
Ayrılık sızıdır bildik yerlerden, yeniyi mi
istemeli örtük kalan bilinmezden.
Tamamlanmamışlık perdesi inmiş,
göremiyoruz. Sorgulanıp, arzulanmış
özne yitenle irtibat kursun, varlığın
çevresi çizilince.

Saldığın sözcükler incilerle ışıldar,
iyice kapanmış üstü, gene de ışık sızar.
Çok katlı düşüncenin geçirimsiz
donukluğu, alev gibi yanan derinlerde
eriyen kanatlardır, taşır, çabalar ve
açılır kapaklar.

Kılcal damarlarında beynin,
akar sözsüz ırmaklar.

14/06/2006